第五十八章 其政闷闷,其民淳淳。其政察察,其民缺缺。 祸兮福之所倚,福兮祸之所伏。孰知其极?其无正。正复为奇,善复为妖。
第五十七章 以正治国,以奇用兵,以无事取天下。吾何以知其然哉?以此: 天下多忌讳,而民弥贫;民多利器,国家滋昏;人多伎巧
第五十六章 知者不言,言者不知。 塞其兑,闭其门,挫其锐,解其纷,和其光,同其尘,是谓玄同。 故不可得而亲,不可得而疏,
第五十五章 含德之厚,比于赤子。蜂蠆虺蛇不螫,攫鸟猛兽不搏。骨弱筋柔而握固。未知牝牡之合而朘作。精之至也。终日号而不嗄,
第五十四章 善建者不拔,善抱者不脱。子孙以祭祀不辍。 修之于身,其德乃真。修之于家,其德乃余。修之于乡,其德乃长。修之于
第五十三章 使我介然有知,行于大道,唯施是畏。 大道甚夷,而人好径。朝甚除,田甚芜,仓甚虚;服文彩,带利剑,厌饮食,财货
第五十二章天下有始,以为天下母。既得其母,以知其子。既知其子,复守其母,没身不殆。塞其兑,闭其门,终身不勤。开其兑,济其
第五十二章 天下有始,以为天下母。既得其母,以知其子。既知其子,复守其母,没身不殆。 塞其兑,闭其门,终身不勤。开其兑,
第五十一章 道生之,德畜之,物形之,势成之。是以万物莫不尊道而贵德。道之尊,德之贵,夫莫之命而常自然。 故道生之,德畜之
第五十章 出生入死。生之徒十有三,死之徒十有三。人之生,动之于死地,亦十有三。夫何故?以其生生之厚。 盖闻善摄生者,陆行
第四十九章 圣人常无心,以百姓心为心。 善者,吾善之;不善者,吾亦善之;德善。 信者,吾信之;不信者,吾亦信之;德信。
第四十八章 为学日益,为道日损。损之又损,以至于无为。无为而无不为。 取天下常以无事,及其有事,不足以取天下。 我们从一
第四十八章为学日益,为道日损。损之又损,以至于无为。无为而无不为。取天下常以无事,及其有事,不足以取天下。可以说,学习是
第四十八章 为学日益,为道日损。损之又损,以至于无为。无为而无不为。 取天下常以无事,及其有事,不足以取天下。 我们先来
第四十七章 不出户,知天下。不窥牖,见天道。其出弥远,其知弥少。 是以圣人不行而知,不见而明,不为而成。 我们先来了解本
第四十六章 天下有道,却走马以粪。天下无道,戎马生于郊。 祸莫大于不知足,咎莫大于欲得。故知足之足,常足矣。 我们先来看
第四十五章 大成若缺,其用不弊。 大盈若冲,其用不穷。 大直若屈,大巧若拙,大辩若讷。 躁胜寒,静胜热。清静,为天下正。
第四十四章 名与身孰亲?身与货孰多?得与亡孰病? 甚爱必大费;多藏必厚亡。 故知足不辱,知止不殆,可以长久。 上一篇讲到
签名:感谢大家的关注