第七十三章 勇于敢则杀,勇于不敢则活。此两者,或利或害。天之所恶,孰知其故?是以圣人犹难之。 天之道,不争而善胜,不言而
第七十二章 民不畏威,则大威至。 无狎其所居,无厌其所生。夫唯不厌,是以不厌。 是以圣人自知不自见,自爱不自贵。故去彼取
第七十一章 知不知,尚矣;不知知,病也。圣人不病,以其病病。夫唯病病,是以不病。 我们先来了解本章的字面意思。 知不知,
第七十章 吾言甚易知,甚易行。天下莫能知,莫能行。 言有宗,事有君。夫唯无知,是以不我知。 知我者希,则我者贵。是以圣人
第六十九章 用兵有言:吾不敢为主而为客,不敢进寸而退尺。是谓行无行,攘无臂,执无兵,扔无敌。 祸莫大于轻敌,轻敌几丧吾宝
我们大部分的困扰,都来源于自己和他人的关系,自己和关系的关系。你觉得别人对你不好,别人不给你面子,别人惹你生气,别人伤害
第六十八章 善为士者,不武;善战者,不怒;善胜敌者,不与;善用人者,为之下。 是谓不争之德,是谓用人,是谓配天,古之极也
第六十七章 天下皆谓我道大,似不肖。夫唯大,故似不肖。若肖,久矣其细也夫。 我有三宝,持而保之。一曰慈,二曰俭,三曰不敢
第六十六章 江海所以能为百谷王者,以其善下之,故能为百谷王。 是以圣人欲上民,必以言下之;欲先民,必以身后之。 是以圣人
第六十四章 其安易持,其未兆易谋。其脆易泮,其微易散。为之于未有,治之于未乱。 合抱之木,生于毫末;九层之台,起于累土;
第六十三章 为无为,事无事,味无味。 大小多少,报怨以德。图难于其易,为大于其细。天下难事,必作于易,天下大事,必作于细
第六十二章 道者万物之奥。善人之宝,不善人之所保。 美言可以市,尊行可以加人。人之不善,何弃之有?故立天子,置三公,虽有
第六十一章 大邦者下流,天下之牝,天下之交也。 牝常以静胜牡,以静为下。 故大邦以下小邦,则取小邦。小邦以下大邦,则取大
第六十章 治大国,若烹小鲜。 以道莅天下,其鬼不神。非其鬼不神,其神不伤人。非其神不伤人,圣人亦不伤人。夫两不相伤,故德
第五十九章 治人事天,莫若啬。夫为啬,是谓早服。早服,谓之重积德。 重积德,则无不克。无不克,则莫知其极。莫知其极,可以
庄子不焦虑,不内卷,思维不受限的状态,从古至今读过庄子的人,都能感受到他的魅力,成仙不可能,成圣很难,但是哪个人不希望拥
签名:感谢大家的关注