药也,真实堇(jǐn)也,桔梗也,鸡癕(yōng)也,豕(shǐ)零也,是时为帝者也,何可胜言!勾践也以甲楯(dùn)三
齧(niè)缺遇许由,曰:“子将奚之?”曰:“将逃尧。”曰:“奚谓邪?”曰:“夫尧,畜畜然仁,吾恐其为天下笑
仲尼之楚,楚王觞(shāng)之,孙叔敖执爵而立,市南宜僚受酒而祭曰:“古之人乎!于此言已。”曰:“丘也闻不言之言矣
吴王浮于江,登乎狙(jū)之山。众狙见之,恂(xún)然弃而走,逃于深蓁(zhēn)。有一狙焉,委蛇 (yí) 攫搔(j
庄子送葬,过惠子之墓,顾谓从者曰:“郢(yǐng)人垩(è)漫其鼻端,若蝇翼,使匠石斫(zhuó)之。匠石运斤成风,听而
知士无思虑之变则不乐,辩士无谈说之序则不乐,察士无淩(ling)谇(suì)之事则不乐,皆囿(yòu)于物者也。招世之士
黄帝将见大隗(wěi)乎具茨(cí)之山,方明为御,昌骖乘,张若、謵(xí)朋前马,昆阍(hūn)、滑稽后车。至于襄城之
徐无鬼见武侯,武侯曰:“先生居山林,食芧(Xù)栗,厌葱韭,以宾寡人,久矣。夫今老邪?其欲干酒肉之味邪?其寡人亦有社稷之
徐无鬼因女商见魏武侯,武侯劳之曰:“先生病矣!苦于山林之劳,故乃肯见于寡人。”徐无鬼曰:“我则劳于君,君有何劳于我!君将
羿(yì)乎中微而拙乎使人无己誉。圣人工乎天而拙乎人。夫工乎天而俍(liáng)乎人者,唯全人能之。唯虫能虫,唯虫能天。
蹍(niǎn)市人之足,则辞以放骜(ào)兄则以妪(yù),大亲则已矣。故曰,至礼有不人,至义不物,至知不谋,至仁无亲,
道通其分也,其成也,毁也。所恶乎分者,其分也以备;所以恶乎备者,其有以备。故出而不反,见其鬼;出而得,是谓得死。灭而有实
宇泰定者,发乎天光。发乎天光者,人见其人,物见其物。人有脩(xiū)_者,乃今有恒;有恒者,人舍之,天助之。人之所舍,谓
南荣趎赢粮,七日七夜至老子之所。老子曰:“子自楚之所来乎?”荣趎曰:“唯”。老子曰:“子何与人偕来之众也?”南荣趎惧然顾
南荣趎(chú)蹴(cù)然正坐曰:“若趎之年者已长矣,将恶乎托业以及此言邪?”庚桑子曰:“全汝形,抱汝生,无使汝思虑营
老聃之役有庚桑楚者,偏得老聃之道,以北居畏垒之山,其臣之画然知者去之,其妾之挈(qiè)然仁者远之;拥肿之与居,鞅掌之为
冉求问于仲尼曰:“未有天地可知邪?”仲尼曰:“可。古犹今也。”冉求失问而退。明日复见,曰:“昔者吾问:‘未有天地可知乎?
光曜(yào)问乎无有曰:“夫子有乎?其无有乎?”光曜不得问而孰视其状貌,窅(yǎo)然空然,终日视之而不见,听之而不闻
妸(ē)荷甘与神农同学于老龙吉。神农隐几阖(hé)户昼瞑,妸荷甘日中奓(zhà)户而入,曰:“老龙死矣!”神农隐几拥杖而
东郭子问于庄子曰:“所谓道,恶乎在?”庄子曰:“无所不在。”东郭子曰:“期而后可。”庄子曰:“在蝼蚁。”曰:“何其下邪?
签名:感谢大家的关注